พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก พิมพ์ตุกตาเล็ก No.0100

วัดพลับ หรือ วัดราชสิทธาราม เขตบางกอกน้อย กรุงเทพฯ(ฝั่งธนบุรี)นับเป็นวัดเก่าแก่วัดหนึ่งมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี เนื่องจากเป็นแหล่งกำเนิดพระเนื้องผงยอดนิยมเรียกขานกันในนาม"พระวัดพลับ"
มีเรื่องเล่าขานต่อๆกันมาถึงต้นสายปลายเหตุของการค้นพบพระกรุวัดพลับ ว่า..กาลครั้งหนึ่งได้มีกระรอกเผือกตัวหนึ่งมาวิ่งเล่นอยู่ในบริเวณลานวัดพลับ ด้วยความสวยงามของมันเป็นที่สดุดตาของพระสงฆ์สามเณรและชาวบ้านในบริเวณนั้นอย่างมาก จึงช่วยกันไล่จับเจ้ากระรอกเผือกได้หนีเข้าไปในโพรงพระเจดีย์ ชาวบ้านก็ช่วยกันกระทุ้งโพรงเพื่อให้เจ้ากระรอกเผือกออกมา แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ได้ปรากฎพระพิมพ์จำนวนมากไหลออกมาจากโพรงพระเจดีย์ ถึงขนานต้องเอากระบุงหลายใบมารองใส่และเก็บรักษาไว้ ซึ่งนับเป็นการแตกกรุครั้งแรกและครั้งยิ่งใหญ่ต้องขอบคุณเจ้ากระรอกเผือกน้อย ที่นำพาไปพบกับสุดยอดวัตถุมงคลของ วัดพลับ และนี่ก็คงเป็นที่มาของชื่อกรุพระเจดีย์ว่า"กรุกระรอกเผือก"นั้นเอง
ต่อมาท่านเจ้าอาวาสวัดพลับจึงได้เปิดกรุอย่างเป็นทางการ ปรากฎว่ามีโพรงใหญ่อยู่กลางพระเจดีย์และพบ พระวัดพลับ อีกเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังพบ"พระสมเด็จอรหัง"อีกจำนวนหนึ่งด้วย สำหรับพระสมเด็จอรหังนั้น สมเด็จพระสังฆราชสุก(ไก่เถื่อน)เป็นผู้สร้าง ก่อนที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จจะไปครองวัดมหาธาตุท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดพลับมาก่อน ประกอบกับพระวัดพลับเป็นพระเนื้อผงสีขาวและมีส่วนผสมของมวลสารคล้ายคลึงกับพระสมเด็จอรหังมากจึงสันนิษฐานได้ว่า พระกรุวัดพลับ ก็น่าจะสร้างโดยท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราชสุก(ไก่เถื่อน)เจ้าตำหรับพระเนื้อผงเช่นกัน
พระกรุวัดพลับที่พบมีมากมายหลายพิมพ์นิยมเรียกขานกันตามพุทธลักษณะขององค์พระ เช่น
พิมพ์วันทาเสมาหรือพิมพ์ยืนถือดอกบัว, พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่, พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ชะลูด, พิมพ์ตุ๊กตาเล็ก, พิมพ์พุงป่องใหญ่ พิมพ์ 1, พิมพ์พุงป่องใหญ่ พิมพ์ 2, พิมพ์พุงป่องเล็ก เข่าชั้นเดียว, พิมพ์พุงป่องเล็ก เข่าสองชั้น, พิมพ์สมาธิใหญ่, พิมพ์สมาธิใหญ่ แขนโต, พิมพ์สมาธิ เข่ากว้าง, พิมพ์พระภควัมบดีใหญ่, พิมพ์ภควัมบดีเล็ก, พิมพ์สองหน้า, เป็นต้น
นอกจากจะพบที่ กรุกระรอกเผือก วัดพลับ แล้ว ได้มีการพบที่ กรุพระเจดีย์ วัดโค่ง จังหวัดอุทัยธานี ด้วย สันนิษฐานว่าได้มีการนำไปบรรจุไว้แต่มีจำนวนไม่มากนัก และเนื่องจากสภาพกรุพระเจดีย์ทั้งสองแตกต่างกัน ส่งพลให้สภาพพื้นผิวขององค์พระทั้งสองกรุมีความแตกต่างกัน คือ พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก องค์พระจะเป็นสีขาวและมักจะมีฟองเต้าหู้หรือเนื่องอก และเนื้อหามวลสารจะดูคล้ายคลึงกับ พระสมเด็จวัดระฆังฯ มาก คือ เนื้อขององค์พระเป็นสีขาวมีความหนึกนุ่ม และมีรอยแตกร้าวแบบไข่นกปรอท รอยรานของเนื้อพระที่เกิดจากความร้อนในกรุ แต่ก็ไม่ถือเป็นเอกลักษณ์สำหรับพระวัดพลับทุกองค์ และความแตกต่างคือ พระสมเด็จ วัดระฆังฯจะไม่ปรากฎรอยรานเลย
ส่วน พระวัดพลับ กรุพระเจดีย์ วัดโค่ง ผิวขององค์พระจะมีขี้กรุสีน้ำตาลแก่ และขี้กรุจะแข็งมากเหมือนกับขี้กรุของ พระสมเด็จวัดบางขุนพรหม
พระกรุวัดพลับ การสร้างจะดูแบบเรียบง่ายไม่มีรายละเอียดมากนัก แต่ก็เป็นที่น่าอัศจรรย์ ได้รับความนิยมมายาวนานด้วยพุทธานุภาพมีประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์ในทาง เมตตามหานิยม โชคลาภ และแคล้วคลาดจากสรรพภัยต่างๆ อย่างเยี่ยมยอด

(หากต้องการดูพระทั้งหมดในร้าน กดหน้าแรก ด้านบนเลยนะครับ)